Funkcje postaw

Główne funkcje postaw
orientacyjne – określony stosunek do jakiegoś obieku pozwala zorientować się jaki on jest, a także jakie są inne, powiązane z nim obiekty (ktoś ma pozytywny stosunek do Kościoła katolickiego, pozwala mu to zorientować się co jest dobre, a co złe, co Kościół potępia).
instrumentalna – obiekt jest dla nas pozytywny lub negatywny dzięki temu, że pomaga lub przeszkadza w realizacji ważnych dążęń (ktoś ma pozytywny stosunek do Kościoła, ponieważ uważa, że zapewnia mu to zbawienie wieczne,nadaje sens jego życiu, a noszenie chorągwi podczas procesji zaspokaja jego potrzebę znaczenia itp.)
ekspresja wartości – utrzymywanie i ujawnianie pewnych postaw sprawia nam satysfakcję, ponieważ w ten sposób możemy wyrażać wiarę w cenione przez nas wartości (ktoś ma pozytywny stosunek do Kościoła,ponieważ dzięki temu daje wyraz umiłowaniu wartości duchowych)
społeczno-adaptacyjną – żywimy określoną postawę wobec jakiegoś obiektu, ponieważ pomaga to zaprezentować się innym ludziom w pozytywnym świetle
i podtrzymać pożądane przez nas więzi społeczne.
obrony EGO – a więc pomagać jej wyznawcy w utrzymaniu dobrego mniemania o sobie lub rozwiązaniu wewnętrznych konfliktów.
Geneza postawy
Postawa może się wywodzić z emocji przeżywanych w przeszłości w stosunku do jej obiektu, z przekonań człowieka o jego własnościach oraz z własnych zachowań w stosunku do tego obiektu.

Postawa jako rezultat przekonań
Traktowanie postawy jako rezultatu przekonań wiąże się z założeniem o jej postpoznawczości. Czyli nasz stosunek emocjonalny do obiektu wynika ze świadomych przekonań o jego zaletach i wadach. – przekonanie oznacza przypisanie obiektowi postawy dowolnej własności (np. ukończenie studiów podwyższa prestiż społeczny) w wyniku obserwacji, wnioskowania bądź otrzymania stosownej informacji od jakiegoś nadawcy.).

Postawa jako rezultat emocji
Podstawowym mechanizmem wykształcenia skojarzeń jest warunkowanie klasyczne. Pojawienie się obiektu przed lub w towarzystwie dowolnej nagrody prowadzi do pozytywnej postawy wobec tego obiektu, podczas gdy pojawienie się tego samego obiektu przed lub w towarzystwie jakiegoś zdarzenia karzącego prowadzi do wykształenia się postawy negatywnej. Mechanizm tworzenia skojarzeń to warunkowanie sprawcze polega na uczeniu się znaczenia pierwotnie obojętnej reakcji dzięki temu, że po niej i zwykle z jej powodu pojawiają się pozytywne lub negatywne dla jednostki zdarzenia.